Tο φαινόμενο του θερμοκηπίου

Τι είναι το φαινόμενο του θερμοκηπίου;

Συνήθως όταν ακούμε για το φαινόμενο του θερμοκηπίου το ταυτίζουμε με κάτι κακό. Αυτό όμως δεν είναι απολύτως σωστό.
Το φαινόμενο του θερμοκηπίου επιτρέπει στη γη να διατηρεί τη θερμοκρασία της. Χωρίς αυτό ο πλανήτης μας θα ήταν παγωμένος και αφιλόξενος! Με τη βοήθεια του φαινόμενου του φαινόμενου του θερμοκηπίου η γη διατηρεί μια μέση θερμοκρασία 15C ενώ χωρίς αυτό η θερμοκρασία της θα ήταν περίπου -20C!!!
Ο αέρας που περιβάλλει τη γη επιτρέπει στις ηλιακές ακτίνες να φτάσουν μέχρι την επιφάνεια της όπου ένα μέρος της θερμότητας τους απορροφάται από τη γη και την ατμόσφαιρα κι ένα άλλο μέρος αντανακλάται ξανά στο διάστημα.
Όμως διάφορες δραστηριότητες των ανθρώπων οι οποίες ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα οδηγούν στην αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη απορροφώντας μεγαλύτερο μέρος της ηλιακής ακτινοβολίας σε σχέση με το παρελθόν.

Αυτή η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη προκαλεί κλιματικές αλλαγές, λιώσιμο των πάγων στους πόλους με αποτέλεσμα και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και διαταράσσει την οικολογική ισορροπία.

Ο κύκλος του Νερού

Το νερό ταξιδεύει και κάνει κύκλο.

Το ήξερες αυτό;

Τι είναι ο υδρολογικός κύκλος;

Ο υδρολογικός κύκλος, ή αλλιώς ο κύκλος του νερού, περιγράφει την παρουσία και την κυκλοφορία του νερού στην επιφάνεια της Γης, καθώς και κάτω και πάνω απ’ αυτή. Το νερό της Γης είναι πάντα σε κίνηση και πάντα σε αλλαγή, από την υγρή μορφή στην αέρια ή σε πάγο ξανά και αντίστροφα. Ο κύκλος του νερού λειτουργεί εδώ και δισεκατομμύρια χρόνια. Η ζωή στη Γη εξαρτάται απ’ αυτόν. Η Γη θα ήταν πολύ αφιλόξενο μέρος για τη ζωή χωρίς τον υδρολογικό κύκλο.

Ο υδρολογικός κύκλος με μια ματιά

Με την επίδραση της ηλιακής θερμότητας το νερό των θαλασσών, των λιμνών και των ποταμών εξατμίζεται και φτάνει στην ατμόσφαιρα με τη μορφή υδρατμών.
Έτσι δημιουργούνται τα σύννεφα. Εκεί, όταν βρεθούν τα σύννεφα σε χαμηλές θερμοκρασίες, οι υδρατμοί ψύχονται, υγροποιούνται και λόγω βαρύτητας πέφτουν στη γη με τη μορφή βροχής, χιονιού ή χαλαζιού.

Το νερό που πέφτει στη γη καταλήγει στις θάλασσες, στα ποτάμια, στις λίμνες και στο έδαφος για να κάνει το ταξίδι του ξανά και ξανά...

Και μια και μιλήσαμε για τον κύκλο του νερού μπορείτε να παρακολουθήσετε κι ένα σχετικό video!

Δείτε επίσης:
Κάνοντας κλικ στην παρακάτω εικόνα μπορείτε να μάθετε για τον κύκλο του νερού παίζοντας!!!

Το δέντρο που έδινε....

Χθες διαβάσαμε με την κόρη μου ένα πολύ όμορφο παραμύθι...
Θα ήθελα λοιπόν να το μοιραστώ και μαζί σας γιατί όπως λέει και το παραμύθι δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να προσφέρεις όσα έχεις σε αυτούς που αγαπάς... Έτοιμοι;

Το δέντρο πού έδινε...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια  μηλιά...και αγαπούσε ένα  αγοράκι.
Και κάθε μέρα το αγοράκι πήγαινε και  μάζευε τα φύλλα της και τα έπλεκε στεφάνι κι έπαιζε το βασιλιά του  δάσους.
Σκαρφάλωνε στον κορμό της κι έκανε κούνια  στα κλαδιά της κι έτρωγε μήλα.
Παίζανε και  κρυφτό.
Κι όταν το αγόρι κουραζόταν, αποκοιμιόταν  στον ίσκιο της.
Και το αγόρι αγαπούσε τη  μηλιά πάρα πολύ...
Κι η μηλιά ήταν  ευτυχισμένη.

Μα πέρασαν τα  χρόνια.
Και το αγόρι  μεγάλωσε.
Και πολλές φορές η μηλιά έμενε  μοναχή.
Τότε μια μέρα το αγόρι πήγε στη μηλιά κι η  μηλιά είπε:
Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό  μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου, να φας μήλα και να παίξεις στον ίσκιο  μου αποκάτω και να είσαι ευτυχισμένο».
«Είμαι μεγάλος πια για να σκαρφαλώνω και  να παίζω», είπε το αγόρι. «Θέλω ν' αγοράσω πράγματα και να καλοπεράσω. Θέλω  λεφτά. Μπορείς να μου δώσεις λεφτά;»
«Λυπάμαι», είπε η μηλιά, «μα έχω εγώ δεν  έχω λεφτά. Έχω μονάχα φύλλα και μήλα. Πάρε τα μήλα μου, Αγόρι, και πούλησέ τα  στην πόλη. Έτσι θα έχεις λεφτά και θα είσαι  ευτυχισμένο».
Και τότε το αγόρι σκαρφάλωσε στη μηλιά,  μάζεψε τα μήλα της και τα πήρε μαζί του.
Κι η μηλιά ήταν  ευτυχισμένη.

Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να  ξαναφανεί... και η μηλιά ήταν λυπημένη.
Ώσπου μια μέρα το αγόρι ξαναγύρισε κι η  μηλιά τρεμούλιασε απ’ τη χαρά της κι είπε:
«Έλα αγόρι, έλα να σκαρφαλώσεις στον κορμό  μου και να κάνεις κούνια στα κλαδιά μου και να είσαι  ευτυχισμένο».
«Δεν έχω πια χρόνο να σκαρφαλώνω», είπε το  αγόρι. «Θέλω ένα σπίτι που να δίνει ζεστασιά», είιπε. «Θέλω γυναίκα και παιδιά,  και γι' αυτό χρειάζομαι ένα σπίτι. «Μπορείς να μου δώσεις ένα  σπίτι;»
«Εγώ δεν έχω σπίτι», είπε η μηλιά. «Σπίτι  μου είναι το δάσος, μα μπορείς να κόψεις τα κλαδιά μου και να χτίσεις ένα σπίτι.  Τότε θα είσαι ευτυχισμένο».
Κι έτσι το αγόρι έκοψε τα κλαδιά της και  τα πήρε μαζί του για να χτίσει το σπίτι του.
Κι η μηλιά ήταν  ευτυχισμένη.

Μα το αγόρι έκανε πολύ καιρό να ξαναφανεί.  Κι όταν γύρισε η μηλιά ήταν τόσο ευτυχισμένη που ούτε να μιλήσει καλά-καλά δεν  μπορούσε.
«Έλα, Αγόρι», ψιθύρισε, «έλα να  παίξεις»
«Είμαι πια πολύ γέρος και πολύ λυπημένος  για να παίζω είπε το αγόρι. «Θέλω μια βάρκα να με πάρει μακριά. Μπορείς να μου  δώσεις μια βάρκα;»
«Κόψε τον κορμό μου και φτιάξε μια βάρκα»,  είπε η μηλιά. «Έτσι θα μπορέσεις να φύγεις μακριά...και να είσαι  ευτυχισμένο».
Και τότε το αγόρι έκοψε τον κορμό της  έφτιαξε μια βάρκα κι έφυγε μακριά.
Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη...μα όχι  πραγματικά.

Κι ύστερα από πολύ καιρό το αγόρι  ξαναγύρισε.
Λυπάμαι, Αγόρι», είπε η μηλιά, «μα δε μου  απόμεινε τίποτα πια για να σου δώσω... Δεν έχω  μήλα».
«Τα δόντια μου δεν είναι πια για μήλα»,  είπε το αγόρι.
«Δεν έχω κλαδιά», είπε η μηλιά. «Δεν  μπορείς να κάνεις κούνια...»
«Είμαι πολύ γέρος πια για να κάνω κούνια»,  είπε το αγόρι.
«Δεν έχω κορμό», είπε η μηλιά. «Δεν  μπορείς να σκαρφαλώσεις...»
«Είμαι πολύ κουρασμένος πια για να  σκαρφαλώνω», είπε το αγόρι.
«Λυπάμαι», αναστέναξε η μηλιά. «Μακάρι να  μπορούσα να σου δώσω κάτι... μα δε μου απόμεινε τίποτα πια. Δεν είμαι παρά ένα  γέρικο κούτσουρο. Λυπάμαι...»
«Δε θέλω και πολλά τώρα πια», είπε το  αγόρι, «μονάχα ένα ήσυχο μέρος να κάτσω και να ξαποστάσω. Είμαι πολύ  κουρασμένος...»
«Τότε», είπε η μηλιά, κι ίσιωσε τον κορμό  της, «τότε, ένα γέρικο κούτσουρο είναι ό,τι πρέπει να κάτσεις και να  ξαποστάσεις. Έλα, Αγόρι, κάτσε. Κάτσε και  ξεκουράσου».
Και το αγόρι έκατσε και  ξεκουράστηκε.
Κι η μηλιά ήταν  ευτυχισμένη...